این بار یک پروتاگونیست جوان به نام ابی سد راه قهرمان‌های داستان است. همیشه در صنعت گیم کاراکتر اصلی داستان فردی است که به خاطر انتقام یک ماجراجویی جدید را آغاز می‌کند، اما The Last of Us Part 2 دقیقاً برعکس است! پدر ابی در جریان اتفاقات نسخه اول توسط جوئل کشته می‌شود و حالا دو شخصیت اصلی بازی باید انتظار یکی از خشن‌ترین کاراکترهای مونث تاریخ صنعت گیم را بکشند که با کلمه‌ای به اسم سازش ناآشناست. اوج نبوغ و هنر نیل دراکمن دقیقاً همینجاست. یعنی جایی که شما را مجبور می‌کند بخش‌هایی از بازی را در قالب کاراکتر ابی تجربه کنید. او دقیقاً می‌خواهد که مرزهای بین شخصیت مثبت و منفی را باریک کند و یک داستانی تلخ را به تصویر بکشد که هر دو سمتش برای مخاطب دردناک خواهد بود. طراحی سینماتیک و معرکه سکانس‌های بازی به قدری حرفه‌ای هستند که حتی روی دست فیلم‌های برجسته و مطرح هالیوودی می‌زند. بدون شک The Last of Us Part 2 بهترین داستان پردازی یک اثر گیمینگ در یک دهه اخیر را دارد و چه بسا تا سالیان سال رقیبی هم برای وی نتوان پیدا کرد.